W 2012 roku, grając wspólnie z przyjaciółmi: Marcinem Brendą i Mateuszem Nienartowiczem wpadliśmy na pomysł organizacji konwentu gier planszowych. Środowisko graczy funkcjonuje w Częstochowie, gdzie mieszkam, od bardzo dawna; od ponad dekady istnieją nawet planszówkowe „czwartki”. Twierdza to odpowiedź na rosnące zainteresowanie tym tematem, inicjatywa wyciągająca graczy z domów, promująca gry planszowe wśród tych, którzy jeszcze do tej pory kojarzą je tylko z Chińczykiem. To pokazanie, w jaki sposób nawiązać nowe znajomości, ciekawie spędzić czas w gronie przyjaciół, rodziny. Odbyło się już kilkanaście edycji konwentu, wszystkie cieszyły się ogromnym zainteresowaniem. Od kilku lat nie mam już czynnego udziału w organizacji, ale przez kilka lat byłam odpowiedzialna m.in. za projektowanie plakatów, stworzyłam także logo konwentu.
Taniec dawny jest częścią ruchu odtwórstwa historycznego, z którym związałam się w 1997. Od kwietnia 2013 r. prowadziłam przez trzy lata warsztaty otwarte z europejskich tańców dawnych w Centrum Promocji Młodych w Częstochowie. Korzystałam głównie z traktatów: „Orchésographie” Thoinota Arbeau z 1589 r., „The Dancing Master” pióra John’a Playforda opublikowanego w 1650 w Londynie, korzystałam również z „Trattato dell’arte del ballo” autorstwa Guglielmo Ebreo da Pesaro.
Saltarello La Volta
Zazwyczaj po pawanie następowała galiarda w metrum trójdzielnym. Pierwotnie pawanę, jako pierwszą część suity tanecznej łączono z saltarello i piwą. Prezentujemy krótki fragment Saltarello, zwany La Volta, nazywany tak ze względu na krok, który polega na tym, że partner przyciska do siebie partnerkę, unosi ją do góry i wykonuje obrót.
Rufty Tufty
Jedna z teorii tańca mówi, że z branli wyodrębniła się kolejna grupa tańców, znanych jako kontredanse. Pochodzą one z Anglii, skąd później dotarły do Niemiec i Francji. Tańczone były zarówno przez ludność wiejską, jak i na dworach, począwszy od późnego renesansu przez cały XVII i XVIII wiek. W angielskich kontredansach nacisk położony jest nie na skomplikowaną pracę nóg, ale na przestrzenny układ tańca. Tancerze poruszają się majestatycznie, kreśląc na parkiecie charakterystyczne wzory i figury.